In de 35 jaar van mijn dramaturgie-lessen aan de Toneelacademie Maastricht, was Elektra van Sophokles altijd, maar dan ook altijd, het allereerste stuk dat in de propedeuse werd geanalyseerd – als eerste toepassing van de ingestampte theorie. Er was geen ontkomen aan Elektra. Een voorbeeld, een standaard, een traditie. Hieronder is er dan ruimte voor weemoedige herinneringen aan de eerste ontmoeting met Elektra in de lessen. Voor aha-erlebnissen en aardige anekdotes, voor gedeelde smart… of nog iets anders op je hart? Schrijf het van je lijf. Gooi het eruit. Openbaar je dagboek-literatuur.
En als je zelf nog wat stoffige groepsfoto’s hebt liggen… graag!
MAAR HELAAS….. in die ELF JAREN dat deze pagina nu bestaat,
heb ik nog NOOIT een berichtje of een groepsfoto ontvangen van oud-studenten….
Uitgestorven zeker… ?
KLIK op een foto en zoef van daaruit verder!
Dag Hans…. hullup hullup, dat overvalt mij! Ik ga hier nog eens heel diep in mijn herinneringen duiken,
op zoek naar de goeie woorden… Want hoe zat het ook alweer? In ieder geval is dit hier een hartverwarmend plekkie!